komentarze

Konieczna jest reforma samorządu lokalnego na Ukrainie, kraju o gospodarce jak Irak, Tonga czy Kongo.

0 Comments

Samorządy ukraińskie są jednostkami fasadowymi i niesamodzielnymi. Zadania przydzielone ukraińskim samorządom są obszerne, ale ich kompetencje i budżety bardzo ograniczone. Panuje pełna centralizacja i nawet bieżące potrzeby mieszkańców są załatwiane dzięki subwencjom i dotacjom z budżetu centralnego. Kompetencje samorządów często są wykorzystywane do załatwiania prywatnych interesów, takich jak np. prywatyzacja ziemi czy wynajem lokali komunalnych. Decyzje władz samorządowych są tajne i podejmowane za zamkniętymi drzwiami. Sesje samorządu mogą być tajne, jeżeli tak zadecydują radni. W regulaminach rad często spotyka się przepisy o konieczności zgłaszania udziału mieszkańca w sesji rady dzień przed sesją. Reforma samorządu ukraińskiego jest planowana od 10 lat, ale do marca 2010 roku nie przyjęto żadnych ustaw dotyczących reformy.

Gospodarka Ukrainy ma najniższy w Europie Wskaźnik Wolności, a zarazem jeden z najgorszych w ogóle na świecie^[2]. Według danych MFW nominalne PKB Ukrainy w 2011 roku to 162.850 miliardów dolarów co w przeliczeniu na osobę wynosi 3575 dolarów rocznie, jest to jeden z najniższych wskaźników w Europie, porównywalny z takimi krajami na świecie jak Irak, Tonga czy Kongo^[3].

Ukraina była największą po Rosyjskiej FSRR republiką ZSRR. Wartość produkcji Ukrainy czterokrotnie przewyższała produkcję następnej w kolejności republiki. Żyzne ukraińskieczarnoziemy dawały ponad 25% rolniczej produkcji Związku Radzieckiego. Stąd pochodziły też znaczące ilości mięsa, mleka, zboża i warzyw przeznaczone dla innych republik. Analogicznie przemysł ciężki Ukrainy dostarczał wyposażenie i surowce do ośrodków przemysłowych i wydobywczych pozostałych republik. Aktualnie Ukraina zależna jest od importu energii, zwłaszcza gazu ziemnego.

Krótko po rozpadzie Związku Radzieckiego rząd Ukrainy uwolnił większość cen i ustanowił prawne zasady prywatyzacji, ale opór w kołach rządowych spowodował zaniechanie reform i doprowadził do pewnego uwstecznienia. W latach 1992–1999 produkcja spadła o 40% poniżej poziomu produkcji z 1991 r. Swobodna polityka monetarna doprowadziła pod koniec 1993 r. do hiperinflacji. Od momentu objęcia prezydentury w 1994 roku Leonid Kuczma wprowadził reformy gospodarcze, zaprowadził dyscyplinę finansową i starał się o zniesienie kontroli cen i handlu zagranicznego.

Kryzys finansowy w Rosji w 1998 roku spowodował gwałtowny spadek eksportu oraz popytu krajowego, niwecząc tym samym nadzieje Ukrainy na przewidywany po raz pierwszy od uzyskania niepodległości wzrost gospodarczy. W 1999 roku produkcja nadal zmniejszała się nieznacznie. Rząd nie był też w stanie zmniejszyć olbrzymich zaległości w wypłatach pensji oraz rent i emerytur.

Ukraina jest największym po Rosji krajem europejskim (604 tys. km²). Blisko 46 milionów mieszkańców powoduje, iż jest to rynek o dużym potencjale. Od 2000 r. Ukraina jest w fazie dynamicznego wzrostu (5–6% wzrostu PKBśredniorocznie). W 2002 r. PKB wzrosło o 4,6%, w 2003 r. – o 8,5%.

5 lutego 2008 roku zakończyły się negocjacje o członkostwo tego państwa w WTO^[4]. 16 maja 2008 roku Ukraina oficjalnie została członkiem WTO.

Słabe strony gospodarki ukraińskiej:

• wolne tempo prywatyzacji i wielu reform rynkowych;
• brak stabilności i przejrzystości ustawodawstwa;
• wysokie oprocentowanie kredytów konsumpcyjnych;
• niesprzyjający klimat inwestycyjny, o czym świadczy niski nadal poziom inwestycji zagranicznych (6,7 mld USD na 1 I 2004 r.);
• brak stabilności produkcji rolnej (wzrost o ok. 10% w 2001 r., o 1,9% w 2002 r. i gwałtowny spadek o ponad 10% w 2003 r. spowodowany niskimi zbiorami zbóż).

Gospodarka ukraińska opiera się głównie na przemyśle metalurgicznym (ok. 23% produkcji przemysłowej), spożywczym (18%), maszynowym (ok. 12%) i wydobywczym (ok. 11%). Wpływy z eksportu surowców i nisko przetworzonych wyrobów metalowych dostarczają ok. 70% wpływów do budżetu.

Polska zajmuje 7. miejsce (ok. 3,5%) w eksporcie ukraińskim i 3. miejsce (ok. 3,2%) w imporcie.

Główni inwestorzy zagraniczni na Ukrainie to: Stany Zjednoczone, Cypr, Wielka Brytania, Holandia i Rosja.

Ogólna wartość bezpośrednich inwestycji zagranicznych – ok. 6,7 mld USD (dane na 1 I 2004 r.). Polska zainwestowała na Ukrainie ponad 153 mln USD. Wartość ukraińskich inwestycji w Polsce z kolei przekroczyła 300 mln USD (Huta Częstochowa, FSO, Stocznia Gdańsk).

Ukraina jest uznawana przez Unię Europejską i Stany Zjednoczone za państwo o gospodarce rynkowej^[5].

Opr. Adam Fularz na podst. Wikipedii

1. Ukraine – Religions. www.cia.gov, 2014-02-11. [dostęp 2014-02-24].
2. Country rankings of trade, business, fiscal, monetary, financial, labor and investment freedoms.
3. imf.org: Report for Selected Countries and Subjects (ang.). [dostęp 2012-02-19].
4.  Stan negocjacji Ukrainy z WTO.
5.  US Grants Ukraine Market Economy Status.

By admin

Readers Comments (0)