Kiedy Wiktor Janukowycz doszedł do władzy w 2010 roku, ogłosił, że przygotowania do Euro 2012 piłki nożnej, będzie jednym z jego priorytetów. A głównym źródłem finansowania mistrzostw miał być skarb państwa jego kraju.

Pierwszą rzeczą, zbudowaną przez państwową drogową firmę budowlaną była mini autostrada na obrzeżach Kijowa. W kraju, którego drogi generalnie przypominają nic ciekawego, pojawienie się autostrady z pięknie gładką powierzchni musiało przyciągnąć uwagę. Źródła oficjalne pospieszyły wyjaśniać, że została zbudowany w ramach przygotowań do Euro 2012.

Jedyną rzeczą jest to, że droga nie jest częścią sieci transportowej między Ukrainą a UE. Urzędnicy wykorzystali pieniądze przeznaczone na Euro 2012 aby zbudować za nie drogę łączącą stolicę z Mezhyhirya, prywatną rezydencję prezydenta Janukowycza, która stała się symbolem ukraińskiej korupcji na wysokich stanowiskach.

Historia Mezhyhirya

Rezydencja Mezhyhirya została zbudowana w okresie sowieckiej dominacji na terenie klasztoru, który stał tam od XIV wieku przed zniszczeniem go przez bolszewików.Sowiecki system starał się zapewnić potrzeby wszystkich jego przywódców. Najlepsi  zostali nagrodzeni pakietem, który obejmował dom w kraju – tak zwane “dacze”. Mezhyhirya, która był do dyspozycji lidera Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, należała do tej kategorii.

Po ukraińskiej niepodległości budynek został wykorzystany, aby pomieścić delegacje zagraniczne, ale kiedy w 2002 roku Wiktor Janukowycz został premierem i przeniósł się do Kijowa z Doniecka, postanowił, że chciałby żyć w Mezhyhiriya. Początkowo wynajął go, ale pomarańczowa rewolucja przyniosła spadek jego poziomu życia – coś strasznego dla postsowieckiej mentalności. Nowy rząd, na czele z prezydentem Juszczenką i premier Tymoszenko, dokonał eksmisji go z jego domu.

Ale rok później, po upadku Janukowycz powrócił na stanowisko premiera i zabezpieczył prawo do przeniesienia się z powrotem do Mezhyhiriya, który był jeszcze własnością rządu. I kolejny rok później, w 2007 roku, kiedy opuścił swoje stanowisko, wziął także tą daczę.

W ostatnich tygodniach Janukowycza na stanowisku premiera, jego rząd nielegalnie sprywatyzował Mezhyhiriya. Nie ma pieniędzy które zostały wpłacone do skarbu umożliwiając jego sprzedaż, zamiast gotówki  zostało przekazanych w zamian kilka pół-opuszczonych budynków w Kijowie.

Mezhyhiriya tymczasem została nabyta bez konkurencyjnego procesu przetargowego, przez firmę o nazwie “MedInvestTraid”, która natychmiast odsprzedała go i kilka lat później złożyła wniosek o upadłość.

W 2009 roku, po nieudanym dążeniu do stworzenia sojuszu politycznego z Wiktor Janukowycz, Julia Tymoszenko próbowała przywrócić Mezhyhiriya do własności państwowej, ale nic z tego nie wyszło. Posłowie z partii Janukowycza usunęli wszystkie dokumenty odnoszące się do sprzedaży z zaangażowanych resortów.

Co to jest Mezhyhiriya?

To 137 hektarów (340 akrów) ziemi nad brzegiem rzeki Dniepr. Jest to obszar trochę mniejszy niż teren Księstwa Monako, które zajmuje 195 hektarów. Okres po inauguracji Wiktora Janukowycza to był “złoty wiek” daczy Mezhyhiriya. Wszystkie budynki zbudowane w okresie sowieckim, w których mieszkali przywódcy komunistyczni, rozebrano. W ich miejsce zbudowano daczę sięgającą do pięciu kondygnacji. Nowa rezydencja prezydenta Wiktora Janukowycza jest ozdobiona importowanej włoskiej naturalnego marmuru, kryształu i szlachetnego drewna. Sam pałac, zwieńczony dachem z czystej miedzi, został zbudowany przez fińską firmę Honka, światowego lidera w dziedzinie konstrukcji budynków z bali różnego rodzaju. Podobno dom Janukowycza jest największą drewnianą konstrukcją kiedykolwiek zbudowaną przez Honka, a firma nawet chciał nominować go do włączenia do Księgi Rekordów Guinnessa. Ale właściciel odmówił tego zaszczytu. Baza danych ukraińskich ceł i akcyzy to źródło gdzie można znaleźć szczegółowe informacje na temat cen. Każde z cedrowych libańskich drzwi rezydencji kosztować miało 64,000 dolarów. Trzy zestawy drewnianych panele na schodach  to suma ok.200.000 dolarów, panele ścienne w ogrodzie zimowym to ok. 328.000 dolarów, a okładziny na parapety i schody to ok. 430,000 dolarów. W trakcie jednego i pół roku całkowity koszt importowanych elementów to ok. 9.416.000 dolarów.

Dziennikarze wyławiają dokumenty i sortują je.